در کتاب گلبرگهایی از حیات حضرت عبدالبهاء تألیف آناماری هونولد میخوانیم

«حیات حضرت عبدالبهاء تماماً متکی و متمرکز بر خداوند بود و نه بر خود. همهء فکر آن حضرت این بود که ارادهء الهی را مجری دارند و عبد خاضع حق باشند، دوست نداشتند از آن حضرت عکس گرفته شود و اگر در مواردی اجازه فرمودند فقط به خاطر محبّت به احبّاء و متقاضیان عکس بود. در موضعی فرمودند عکس از خود داشتن تکیه و تأکید بر شخص خود است که فقط حکم چراغ یا شیشهء چراغ را دارد و به کلّی فاقد اهمّیّت است. آنچه مهمّ است و معنی دارد همان نوری است که در داخل آن چراغ پرتو افکن است.»
عالم بهائی، ج۴، ص۳۸۴