از مهمترین مواردی که به شدت در حرام بودن آن سخن رفته غیبت و افترا است. در کتاب مستطاب اقدس نازل است: «قد حُرِّمَ علیکمُ القتلُ و الزنا، ثُمَّ الغیبهِ و اِلاِفتِرا.»آیهی 50 ( قتل و زنا بر شما حرام گردیده، پس از آن غیبت و دروغ بستن به دیگران ).
حضرت بهاءالله در «کلمات مکنونه» میفرمایند: «ای مهاجران! لسان مخصوص ذکر من است به غیبت میالایید و اگر نَفْسِ ناری غلبه نماید به ذکر عیوب خود مشغول شوید نه به غیبت خلق من. زیرا که هرکدام از شما به نَفْسِ خود اَبْصَر و اَعْرَفید از نفوس عباد من ».
حضرت عبدالبها می فرمایند: «بدترین خُلق انسانی و گناه عظیم غیبت نفوس است، علیالخصوص صدورش از احبای الهی... امیدم چنان است که احبای الهی به کلی از غیبت بیزار شوند و هریک ستایش یکدیگر نمایند و غیبت را سبب نقمت الهی بدانند تا به درجهای رسد که اگر نفسی اگر کلمهای غیبت نماید در بین جمیع احبا رسوا شود زیرا مبغوضترین اخلاق عیبجویی است. باید تحریِ مدایحِ نفوس(جستجوی خوبیهای مردم) نمود نه تجسس عیوب نفوس به قدر امکان باید از عیوب چشم پوشید. از کمال نفوس بحث کنید نه از نقایص آنها ... »
منبع و مأخذ: سایت آئین بهائی