نوشته نوید خانجانی برای زادروز جمال الدین خانجانی در سال 92؛
گفتن و شنیدن از زندان شاید برای عده‌ای جذاب و برای عده‌ای ناراحت کننده باشد، اما من این نوشته را نه برای این می‌نویسم تا کسی را ناراحت کنم نه اینکه نوشته‌ای حماسی باشد از روایت حبس کشیدن عده‌ای در زندان به واسطه باورهایی که از سوی حاکمیت تحمل نشد؛ من این نوشته را فقط برای دلم نوشتم و برای کسی که در زندان برای من و عده‌ای دلگرمی و پشتوانه است، برای جمال الدین خانجانی که امروز یعنی ۵ مرداد ماه زادروزش است. برای کسی که امروز هشتاد سالگی خود را در زندان پشت سر می‌گذارد.
همه کسانی که در حبس هستند گاهی دل‌شان برای آزادی تنگ می‌شود، صبرشان سر می‌آید، کلافه می شوند و ...، اگر کسی منکر این قضیه است یا حبس نکشیده یا سعی در پنهان کردن آن دارد، من سعی در پنهان کردن این قضیه ندارم، من هم گاهی خسته و کلافه می شوم ولی وقتی به اطرافیانم در زندان نگاه می‌کنم، آرام می‌شوم و دلگرم برای ادامه...
به افرادی که صبور به زندگی ادامه می‌دهند و خم به ابرو نمی‌آورند و به آینده امیدوارند، وقتی کسی هم‌چون جمال الدین خانجانی را در کنارت داشته باشی و ببینی با این سن و با ۲۰ سال حبس چون کوه محکم و استوار ایستاده است، از اینکه گاهی خسته و کلافه می شوی شرمنده می شوی.
در نهایت فقط می توانم از خداوند برایت آرزوی سلامتی کنم و از خداوند بخواهم که این پشتوانه را از ما نگیرد و آرزو کنم روزی در بیرون از زندان بتوانم زادروزت را تبریک بگویم، روزی که دیگر انسانی را به واسطه اعتقادش به بند نکشند.
نوید خانجانی
مرداد 92
زندان رجایی‌شهر
گفتن و شنیدن از زندان شاید برای عده‌ای جذاب و برای عده‌ای ناراحت کننده باشد، اما من این نوشته را نه برای این می‌نویسم تا کسی را ناراحت کنم نه اینکه نوشته‌ای حماسی باشد از روایت حبس کشیدن عده‌ای در زندان به واسطه باورهایی که از سوی حاکمیت تحمل نشد؛ من این نوشته را فقط برای دلم نوشتم و برای کسی که در زندان برای من و عده‌ای دلگرمی و پشتوانه است، برای جمال الدین خانجانی که امروز یعنی ۵ مرداد ماه زادروزش است. برای کسی که امروز هشتاد سالگی خود را در زندان پشت سر می‌گذارد.
همه کسانی که در حبس هستند گاهی دل‌شان برای آزادی تنگ می‌شود، صبرشان سر می‌آید، کلافه می شوند و ...، اگر کسی منکر این قضیه است یا حبس نکشیده یا سعی در پنهان کردن آن دارد، من سعی در پنهان کردن این قضیه ندارم، من هم گاهی خسته و کلافه می شوم ولی وقتی به اطرافیانم در زندان نگاه می‌کنم، آرام می‌شوم و دلگرم برای ادامه...
به افرادی که صبور به زندگی ادامه می‌دهند و خم به ابرو نمی‌آورند و به آینده امیدوارند، وقتی کسی هم‌چون جمال الدین خانجانی را در کنارت داشته باشی و ببینی با این سن و با ۲۰ سال حبس چون کوه محکم و استوار ایستاده است، از اینکه گاهی خسته و کلافه می شوی شرمنده می شوی.
در نهایت فقط می توانم از خداوند برایت آرزوی سلامتی کنم و از خداوند بخواهم که این پشتوانه را از ما نگیرد و آرزو کنم روزی در بیرون از زندان بتوانم زادروزت را تبریک بگویم، روزی که دیگر انسانی را به واسطه اعتقادش به بند نکشند.
نوید خانجانی
مرداد 92
زندان رجایی‌شهر
No comments:
Post a Comment